philoSophie

Time is heading on toward something. It pours past unpreventably, like the reflection on a windshield as the car speeds through city or forest.

Η τεχνική του Martin Amis δεν είναι εντελώς νέα· η αφήγηση από το παρόν προς το παρελθόν χρησιμοποιείται σε αρκετά κινηματογραφικά και λογοτεχνικά έργα, εντούτοις αυτό είναι το μόνο, τουλάχιστον από όσα έχω έρθει σε επαφή, έργο που μετέρχεται την ανάποδη χρονολογία ακόμη και στους διαλόγους, ωθώντας τον αναγνώστη να διαβάζει προς τα πίσω. Η πραγματική πρόκληση είναι βέβαια στο να θυμόμαστε πως όχι μόνο τα λόγια μα και οι πράξεις είναι αντεστραμμένες, με τους ανθρώπους να γίνονται δυνατότεροι και νεότεροι κατά την εξέλιξη της ιστορίας, με τη σκληρότητα να μετατρέπεται σε αγάπη, με το θάνατο να μετατρέπεται σε ζωή.

Αξιοσημείωτος είναι ο δυισμός του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα, με τον αφηγητή να μην ταυτίζεται με τις σκέψεις και δράσεις του ήρωα, να τον παρατηρεί με εξωτερική εστίαση όντας μεταδιηγητικός, σαν να πρόκειται για μια δευτερεύουσα συνείδηση που ζει μέσα στον πρωταγωνιστή, νιώθοντας τα συναισθήματά του αλλά χωρίς πρόσβαση στις σκέψεις του, χωρίς έλεγχο των γεγονότων ή κατανόησης της ανακατάταξης στην παρουσίασή τους, παρερμηνεύοντας τα όσα συμβαίνουν και όντας άρδην σε αντίθεση με τον αναγνώστη.