philoSophie

Στον αντίποδα του [a:Aleksandr Solzhenitsyn|10420|Aleksandr Solzhenitsyn|https://d.gr-assets.com/authors/1204127475p2/10420.jpg] ο οποίος έγραψε για συλλήψεις, ανακρίσεις, πολιτικές φυλακές και στρατόπεδα και του [a:Andrei Platonov|6454067|Andrei Platonov|https://d.gr-assets.com/authors/1431100723p2/6454067.jpg] που ασχολήθηκε με τον εμφύλιο πόλεμο και την επανάσταση των Μπολσεβίκων, τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται η Petrushevskaya είναι βέβαια ακραίες ιστορίες για τη ζωή στη Σοβιετική Ένωση, ωστόσο μοιάζουν πιο κοντά στον μέσο αναγνώστη και στα βιώματά του.

Η μαγεία των διηγημάτων της Petrushevskaya εντοπίζεται στην αποτύπωση των καθημερινών ανθρώπων και των τραγωδιών που διαδραματίζονται στους κόλπους της οικογένειας· οι ηρωίδες της είναι κουρασμένες, φτωχές γυναίκες, που ζουν ασφυκτικά, στο φόβο, που δε βλέπουν τίποτα πέρα από τα ερωτήματα Πώς να μεγαλώσει ένα παιδί; Πώς να τραφεί ένα παιδί;, που ταλανίζονται ζώντας από μέρα σε μέρα μέσα σε πανομοιότυπες καταστάσεις ένδειας, που υποφέρουν την προσωπική -και οικογενειακή- τους κόλαση σιωπηρά. Η οικογένεια και η φιλία φαίνεται να είναι αφενός αναπόφευκτοι και φυσικοί δεσμοί, ενώ, αφετέρου, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, φρικτοί και ψυχοφθόροι.

Η νατουραλιστική πρόζα της συγγραφέως, η εμμονή της στην λεπτομερειακή καταγραφή των όσων βιώνουν οι ηρωίδες της, αναμειγνύεται με την προθυμία της να προσπαθήσει να μετατρέψει ακόμα και τον ακραίο πόνο και τον ξεπεσμό σε διαυγή, συμπονετική τέχνη.