philoSophie

History, Theatre, Greek and Russian literature, Godard, Angelopoulos and Bergman's movies
 
Modern Greek philology student. | Kiss me in the rain but also revolt against the aristocratic social and political norms of the Age of Enlightenment |https://instagram.com/ph1losophie/ |https://thesuspendedstep.wordpress.com
My goal in life is to read everything Dostoyevsky has ever written.

Jimmy's Blues and Other Poems

Jimmy's Blues and Other Poems - James Baldwin
Well. Niggers don't own nothing,
got no flag, even our names
are hand-me-downs
and you don't change that
by calling yourself X:
sometimes that just makes it worse,
like obliterating the path that leads back
to whence you came, and
to where you can begin.
And, anyway, none of this changes the reality,
which is, for example, that I do not want my son
to die in Guantanamo,
or anywhere else, for that matter,
serving the Stars and Stripes.
Στην ποιητική συλλογή του Baldwin, του αγαπημένου γιου του Harlem, εναρμονίζεται η προσωπική κι ανελέητη επίθεση στην υπεροχή των λευκών κι η σαφής αντίληψη της περιρρέουσας ατμόσφαιρας και της αμερικανικής ιστορίας. Όπως και στο μυθιστορηματικό του έργο έτσι και στην ποιητική του παραγωγή εκφέρεται η περήφανη εμπιστοσύνη του στην κοσμοθεωρία του, το ιδιωτικά και δημόσια εριστικό του κοινωνικό σχόλιο με ασίγαστο σθένος, με πρωτοπρόσωπη γραφή, με κουβεντιαστό λόγο και ξεκινώντας πάντοτε από τον παράγοντα της αγάπης. Η σεξουαλικότητα, ειδικότερα, αποτελεί ένα θεμελιώδες συστατικό της ζωής και της τέχνης του, ένα στοιχείο που τον απομονώνει από την πουριτανή κοινωνία της οποίας αποτελεί μέρος, μια μαρτυρία που επιλέγει και απαιτεί να καταγράψει γυμνή, όπως τη βιώνει, στον κορμό του έργου του.
The darkest hour
is just before dawn,
and that, I see,
which does not guarantee
power to draw the next breath,
nor abolish the suspicion
that the brightest hour
we will ever see
occurs just before we cease to be.

Ο Baldwin γράφει ποίηση χρησιμοποιώντας τις σημειώσεις που αδιάκοπα κρατάει, αντλώντας υλικό από την ανηλεή πραγματικότητα που ζει, από τα μαρτζινάλια της δικής του ιστορίας, χαρίζοντας ειλικρινή σχολιασμό, σημειώνοντας κι ύστερα δίνοντας στον κόσμο ό,τι γνώρισε κι ένιωσε χωρίς να ξεχνάει τις ρίζες του, την αφρικανική, τη νότια, τη γαλλική κληρονομιά και φυσικά εκείνη του Harlem. Η σχέση του Baldwin με τη γλώσσα είναι καθοριστική -δεν αποφεύγει να χρησιμοποιήσει σκληρό λόγο ακόμη κι αν αυτός διχάσει, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως ο κόσμος θα τον απαρνηθεί. Στα έργα του τάσσεται υπέρ της έκθεσης της καταστροφής που επιφέρει η φτώχεια κι η αορατότητα των μαύρων, εντούτοις πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που κυνηγήθηκε κι από την συντηρητική μαύρη κοινότητα, καθώς θεωρήθηκε πως παραμελεί τον πολιτισμό τους χάριν της δυτικής, λευκής, κουλτούρας, κι από τους λευκούς, ένεκα του ανταγωνισμού προς εκείνους που διακρίνει το σύνολο του έργου του, λόγω των κατηγοριών που τους απευθύνει για την αμείλικτη βιαιότητα.
History is weary
of her unspeakable liaison with Time,
for Time and History
have never seen eye to eye:
Time laughs at History
and time and time and time again
Time traps History in a lie.

But we always, somehow, managed
to roar History back onstage
to take another bow,
to justify, to sanctify
the journey until now.